Σε πρόσφατη συνέντευξη της η Κατερίνα Παπουτσάκη εξομολογήθηκε το πως αντιμετώπισε τον γιο της όταν αποφάσισε να επιστρέψει στην δουλειά της.
Για τα “μούτρα” που της κάνει ο γιος της όταν φέυγει για δουλειά η Κατερίνα είπε:
«Ε, εντάξει, τώρα έχει μεγαλώσει και καταλαβαίνει. ., Το έχω συζητήσει μαζί του και του εξήγησα πώς ακριβώς λειτουργεί το θέατρο, ότι οι ηθοποιοί πρέπει να κάνουν πρόβες και να ακολουθούν τις οδηγίες του σκηνοθέτη για να ετοιμάσουν την παράσταση. Έχει και ο ίδιο$ δει θέατρο, οπότε νομίζω ότι καταλαβαίνει η περίπου συμβαίνει. Μάλιστα, επειδή στο Νώε πρέπει να τραγουδάω κιόλας και δοκιμάζω τα τραγούδια ατό σπίτι, του αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία. Τραγουδάει κι εκείνος μαζί μου. Υπάρχει μάλιστα και ένα τραγούδι που στον στίχο λέει «Λα, Λα, Λα», οπότε όταν φεύγω από το σπίτι για την πρόβα, με ρωτάει: «Πού θα πας; Στο ΛαΛαΛά,». Τις περισσότερες φορές που με αποχαιρετά, μου λέει: «Χαλά όουΛίτσα». Αλλά υπάρχουν και κάποιες άλλες που με έχει περισσότερο ανάγκη και εκεί μπορεί να δυσανασχετήσει λίγο».
Για τον τρόπο που αντιμετώπισε τη στάση του αυτή η ηθοποιός είπε:
«Εγώ προτιμούσα να του πω ότι θα φύγω, παρόλο που το παιδί μπορεί να σπάραζε στο κλάμα, θεωρώ ότι είναι πιο σωστό να πεΐ5 την αλήθεια, για να μπορεί να σε εμπιστεύεται το παιδί σου μετά. Δεν σου κρύβω βέβαια ότι όταν τον άκουγα να κλαίει, σπάραζε και η δική μου καρδιά. Έκανα ώρα να συνέλθω. Έπαιρνα τηλέφωνο κάθε μισή ώρα και ρωτούσα: «Είναι καλά; Ηρέμησες. Όταν μεγάλωσε λίγο, του εξήγησα ότι είναι ανάγκη η μαμά και ο μπαμπάς να δουλεύουν. Αλλά και τώρα ακόμα, όταν λείπω, επικοινωνώ τουλάχιστον κάθε ώρα με το σπίτι για να σιγουρευτώ ότι είναι καλά».
Για το αν είναι υπερπροστατευτική μητέρα απάντησε:
«Σε κάποια πράγματα, ναι, είμαι. Δεν θέλω όμως να έχει εξάρτηση από εμένα. Αυτό που προσπαθούμε με τον Παναγιώτη, είναι να ενισχύουμε την αυτονομία του. Αλλά δεν παύω να ανησυχώ κιόλας, οπότε εκεί μου βγαίνει η υπερπροστατευτικότητα Δεν είναι καθόλου εύκολο να μεγαλώνει ένα παιδί. Χρειάζεται πολλή δουλειά, πολλή συζήτηση, να είσαι συνέχεια δίπλα του. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Και το δυσκολότερο είναι ότι πρέπει να του βάλεις μεν κάποια όρια, αλλά ταυτόχρονα να αισθάνεται ελεύθερο μέσα σε αυτά».
Διαβάστε επίσης: