Η Σταματίνα Τσιμτσιλή σε συνέντευξή της σε γνωστό εβδομαδιαίο περιοδικό μίλησε για τη καθημερινότητά της με τα παιδιά και τον σύζυγό της.
Η Σταματίνα που δουλεύει στην τηλεόραση κι έχει σύζυγο ποινικολόγο, μεγαλώνει η ίδια τα παιδιά της ή έχει νταντάδες;
«Το να πεις για ένα ζευγάρι, όπου ο άνδρας δουλεύει πολύ και η γυναίκα δουλεύει στην τηλεόραση ότι σιγά μην ασχολούνται με τα παιδιά τους είναι η εύκολη λύση. Και στην Ελλάδα συνηθίζουμε να βάζουμε ταμπέλες. Δεν θα μπω στη διαδικασία να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να εξηγήσω τι κάνω ως μανούλα. Αυτό το ξέρουν τα παιδιά μου κι εγώ το βράδυ που πέφτω να ξαπλώσω. Ναι, ο άντρας μου δουλεύει πολύ, αλλά δεν έχει μια μηχανή που κόβει χρήματα. Δουλεύει κι έτσι προσφέρει στην οικογένειά του. Το ίδιο κι εγώ. Έχω βοήθεια όπως κάθε σημερινή γυναίκα, είτε από την πεθερά ή τη μαμά της ή από μια γυναίκα σε δουλειές του σπιτιού. Τα παιδάκια μου είναι πάνω απ’ όλα».
Το γεγονός ότι με τον Θέμη δραστηριοποιείστε σε διαφορετικούς χώρους δημιούργησε ποτέ μεταξύ σας τριβή;
«Δεν είχαμε ποτέ τριβές. Κατανοεί ο ένας τη δουλειά του άλλου. Παρόλο που οι δουλειές μας είναι εντελώς διαφορετικές έχουν κάποιες κοινές συνισταμένες. Εγώ έχω να κάνω με τους τηλεθεατές ή τους ακροατές και ο Θέμης απευθύνεται σε ακροατήρια, δικαστές πηγαινοέρχεται στις φυλακές. Ερχόμαστε και οι δυο σε επαφή με κόσμο. Έχουμε έντονα ωράρια, αυτός βέβαια περισσότερο από εμένα, και τον κατανοώ όταν έρχεται στις 23.00 στο σπίτι ενώ είχε πει ότι θα γυρίσει στις 20.00. Ο Θέμης σέβεται αυτό που κάνω κι εγώ σέβομαι και τον θαυμάζω γι αυτό που κάνει, γιατί ασχολείται με μία δουλειά με τεράστιες απαιτήσει στην οποία είναι απόλυτα δοσμένος. Υπάρχουν διαφορές αλλά δημιουργικέ μας κάνουν να αγαπάει ο ένας τον άλλον πιο πολύ».
Μιλάτε συχνά στο τηλέφωνο στη διάρκεια της ημέρας;
«Συνήθως μέχρι το μεσημέρι, επειδή εκείνος έχει δικαστήρια, μιλάμε με μηνύματα. Μπορεί να του στείλω μια καλημέρα , γιατί δεν θέλω να τον ενοχλώ. Από το μεσημέρι και μετά, όταν έχει δύσκολο πρόγραμμα, προσπαθούμε και βρίσκουμε χρόνο μέσα στη μέρα για να μιλήσει με τα παιδιά ή να επικοινωνήσουμε μέσω Skype για να τις δει και να τους μιλήσει. Προσπαθώ να μη γίνομαι ενοχλητική με πολλά τηλεφωνήματα. Πιο πολύ με νοιάζει να ξέρω ότι είναι καλά. Αν δεν έχω το στίγμα του, αν κάποια στιγμή έχει μείνει από μπαταρία και δεν μπορώ να τον βρω, θα βάλω στο μυαλό μου χίλια κακά σενάρια Αλλά αν ξέρω ότι έχει δουλειά και είναι καλά, δεν του τηλεφωνώ κάθε πέντε λεπτά».
Έχεις τύψεις όταν λείπεις αρκετά από το σπίτι;
«Όχι, γιατί κάθε απόγευμα από τις 16.00 μέχρι τις 21.30 που θα κοιμηθούν τα παιδιά είμαι μαζί τους. Θα παίξουμε, θα τραγουδήσουμε, θα ζωγραφίσουμε, θα τις πάρω μόνη μου να πάμε βόλτα στο πάρκο. Μ’ αρέσει αυτό, με γεμίζει. Στο μόνο που νιώθω τύψεις είναι που δεν είμαι εκεί τις καθημερινές το πρωί όταν ξυπνάνε. Τα παιδιά όταν ξυπνάνε είναι σαν εύπλαστα ζυμαράκια, κεφάτα και τρυφερά. Έχουν όρεξη για χουζούρεμα και αγκαλίτσες Αυτό μου λείπει. Ευτυχώς το ζω τα Σαββατοκύριακα».