Όλη της η ζωή είναι ο άντρας της Μάνος Παπαγιάννης και η 6χρονη πλέον κόρη της Λυδία.
Η Αγγελική Δαλιάνη η οποία έγινε γνωστή μέσα από τη σειρά του MEGA “Μαρία η άσχημη” μιλά ανοιχτά για τη σχέση της, τη ζωή χωρίς την τηλεόραση το θέατρο, αλλά και τις εντάσεις που μπορεί να δημιουργηθούν σε ένα παντρεμένο ζευγάρι.
Σε τι φάση είσαι, Αγγελική;
Είμαι πάρα πολύ καλά αυτή την περίοδο. Παίζω στην «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι στο Θέατρο «Βεάκη», μαζί με υπέροχους συναδέλφους, όπως ο Γιάννης Αϊβάζης και είναι ένα έργο όπου αγαπώ πολύ – αστυνομικό, μυστηρίου. Όλοι έχουμε τα μυστικά μας, αλλά αυτό είναι που με συναρπάζει στους ρόλους. Ότι μπορείς να υποδυθείς κάτι που δεν είσαι και να μπεις μέσα. Είναι υπέροχη εμπειρία! Κατά τ’ άλλα, λέω «δόξα τω Θεώ» που έχω δουλειά, που είναι το παιδί μου καλά, η οικογένειά μου, ο Μάνος, η υγεία μου, όλοι μας. Πραγματικά, κάθε χρόνο όταν μου τύχει μία δουλειά, τότε αμέσως βλέπω τον ουρανό και λέω «δόξα τω Θεώ». Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη στις μέρες μας που δουλεύω και ζω από αυτά. Παράλληλα όμως, πηγαίνω καθημερινά σε μία οικογενειακή επιχείρηση που έχουμε ανοίξει στο Περιστέρι, ένα espresso bar και δουλεύω κι εκεί.
Τι εννοείς; Σερβίρεις και φτιάχνεις καφέδες;
Όχι, αυτό δεν το κάνω γιατί δεν ξέρω πώς να το κάνω. Αλλιώς, δε θα είχα πρόβλημα. Εγώ ασχολούμαι με το δημιουργικό κομμάτι του πράγματος, τη διακόσμηση, τον χώρο κ.λ.π.
Η τηλεοπτική σου αποχή ήταν προσωπική επιλογή ή έτυχε;
Αμέσως μετά την «Μαρία την άσχημη» είχα κάνει κάποια guest σε σειρές και μετά έκανα οικογένεια και παιδί. Απλά νομίζω δεν έτυχε να παίξω κάπου ακόμα, τουλάχιστον όχι όπως το εννοείς εσύ. Πρωταγωνιστικά εννοώ. Δεν πτοούμαι, γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω δουλειά κι εργάζομαι σκληρά στο θέατρο. Μου έχουν ανατεθεί σπουδαίοι ρόλοι, όπως η Άννα Φρανκ και άλλοι πολλοί και χαίρομαι που μετά από μία τόσο μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία με εμπιστεύονται άνθρωποι του θεάτρου. Εύχομαι να γίνουν κι άλλα πράγματα στην τηλεόραση, να ανοίξουν οι δουλειές.
Η κατάσταση στο σπίτι με ένα 6χρονο παιδί πως είναι, Αγγελική;
Κοίτα, έχει τα καλά, έχει και τα άσχημά του. Με την έννοια ότι πρέπει να είσαι κοντά στο παιδί, έχει πάντα ανάγκες, χρειάζεται φροντίδα, προσοχή πολλή, αλλά είμαι πάντα εκεί. Κι όταν δεν είμαι εγώ, είναι ο Μάνος. Από την άλλη, το παιδί είναι 6 χρόνων πια, του χρόνου θα πάμε στην Α’ δημοτικού, έχουμε μπει σε μία ροή και έχουμε αποκτήσει μία αρμονική επικοινωνία. Μιλάμε, τα βρίσκουμε.
Με τον Μάνο είναι πάντα όλα ήρεμα; Δεν υπάρχουν εντάσεις, καυγάδες, νεύρα, φωνές;
Πάντα υπάρχουν οι καλές και οι κακές στιγμές στην κοινή πορεία δύο ανθρώπων. Είμαστε μαζί πάρα πολλά χρόνια και έχουμε περάσει διάφορες φάσεις. Άλλες καλές και άλλες όχι τόσο. Ο απολογισμός, μέχρι σήμερα, είναι πολύ θετικός γι’ αυτό και είμαστε μαζί. Υπάρχει πολλή αγάπη! Ωστόσο ναι, υπάρχουν και στιγμές έντασης, μπορεί να ανέβουν λίγο οι τόνοι, αλλά κρατά ελάχιστα όλο αυτό και συμβαίνει για πολύ χαζά πράγματα.